-
1 Concordia
1.concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;I.opp. bellum,
Lucr. 1, 457;opp. repugnantia,
Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).Of persons:B.redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,
Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:redire in concordiam,
id. ib. 3, 3, 7:conjunctio atque concordia,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:equites concordiā conjunctissimi,
Cic. Clu. 55, 152:de equestri concordiā, de consensione Italiae,
id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,
id. 40, 8, 15:de reconciliandā concordiā agere,
id. 41, 25, 2:concordiam confirmare cum aliquo,
Cic. Phil. 13, 1, 2:ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,
id. Cat. 3, 10, 25:agi deinde de concordiā coeptum,
Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:ad concordiam hortare,
Quint. 6, 1, 50; cf.:concordiam suadere,
Suet. Oth. 8:ordinum concordiam disjunxit,
Cic. Att. 1, 18, 3:si Caesar ejus aspernaretur concordiam,
his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:Temporis angusti mansit concordia discors,
i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:II.et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,
Ov. M. 8, 303.—Of inanim. and abstr. things:2.vocum,
Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:concordia sociata nervorum,
Quint. 5, 10, 124:concordia quam magnes cum ferro habet,
Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,
Lact. 2, 9, 17:rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,
Cic. Fin. 3, 6, 21:quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,
by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:Sirenum,
the harmonious singing, Petr. 127 al.Concordĭa, ae, nom. propr.I.The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;II.the Senate frequently met in one of these, probably the first,
Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—Of persons.A.A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin. —B.The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init. —III.The name of several towns, esp.,A.A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—B.A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—C.A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al. -
2 concordia
1.concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;I.opp. bellum,
Lucr. 1, 457;opp. repugnantia,
Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).Of persons:B.redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,
Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:redire in concordiam,
id. ib. 3, 3, 7:conjunctio atque concordia,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:equites concordiā conjunctissimi,
Cic. Clu. 55, 152:de equestri concordiā, de consensione Italiae,
id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,
id. 40, 8, 15:de reconciliandā concordiā agere,
id. 41, 25, 2:concordiam confirmare cum aliquo,
Cic. Phil. 13, 1, 2:ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,
id. Cat. 3, 10, 25:agi deinde de concordiā coeptum,
Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:ad concordiam hortare,
Quint. 6, 1, 50; cf.:concordiam suadere,
Suet. Oth. 8:ordinum concordiam disjunxit,
Cic. Att. 1, 18, 3:si Caesar ejus aspernaretur concordiam,
his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:Temporis angusti mansit concordia discors,
i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:II.et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,
Ov. M. 8, 303.—Of inanim. and abstr. things:2.vocum,
Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:concordia sociata nervorum,
Quint. 5, 10, 124:concordia quam magnes cum ferro habet,
Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,
Lact. 2, 9, 17:rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,
Cic. Fin. 3, 6, 21:quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,
by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:Sirenum,
the harmonious singing, Petr. 127 al.Concordĭa, ae, nom. propr.I.The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;II.the Senate frequently met in one of these, probably the first,
Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—Of persons.A.A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin. —B.The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init. —III.The name of several towns, esp.,A.A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—B.A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—C.A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al. -
3 Concordienses
1.concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;I.opp. bellum,
Lucr. 1, 457;opp. repugnantia,
Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).Of persons:B.redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,
Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:redire in concordiam,
id. ib. 3, 3, 7:conjunctio atque concordia,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:equites concordiā conjunctissimi,
Cic. Clu. 55, 152:de equestri concordiā, de consensione Italiae,
id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,
id. 40, 8, 15:de reconciliandā concordiā agere,
id. 41, 25, 2:concordiam confirmare cum aliquo,
Cic. Phil. 13, 1, 2:ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,
id. Cat. 3, 10, 25:agi deinde de concordiā coeptum,
Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:ad concordiam hortare,
Quint. 6, 1, 50; cf.:concordiam suadere,
Suet. Oth. 8:ordinum concordiam disjunxit,
Cic. Att. 1, 18, 3:si Caesar ejus aspernaretur concordiam,
his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:Temporis angusti mansit concordia discors,
i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:II.et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,
Ov. M. 8, 303.—Of inanim. and abstr. things:2.vocum,
Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:concordia sociata nervorum,
Quint. 5, 10, 124:concordia quam magnes cum ferro habet,
Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,
Lact. 2, 9, 17:rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,
Cic. Fin. 3, 6, 21:quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,
by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:Sirenum,
the harmonious singing, Petr. 127 al.Concordĭa, ae, nom. propr.I.The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;II.the Senate frequently met in one of these, probably the first,
Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—Of persons.A.A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin. —B.The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init. —III.The name of several towns, esp.,A.A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—B.A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—C.A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский